Tyle było pięknych chwil,
Tyle było ochów, achów,
Tyle było nadziei
Tyle było strachówTeraz po dziesięciu latach,
Trochę nas już łamie w gnatach,
Ale uśmiech znów zagości,
Przy witaniu nowych gości.Byle tylko tak się stało,
By dotacji nie tak mało,
Tylko dużo! Dużo więcej
Na te nasze cztery ręce.Wtedy rąk nie będzie czworo
Lecz ośmioro, dwanaścioro…
No i już nie będzie źle,
Chociaż głowy tylko dwie.Czas Judymów już za nami,
Nie jesteśmy całkiem sami.
Za plecami instruktorzy
I sponsorzy i mentorzy,I malarze i rzeźbiarze,
Wszyscy siebie dają w darze,
Wszyscy stają w pięknym szyku,
No, a dzieci…fiku, miku!ZATEM, WCIĄŻ WSPIERAJCIE NAS
BY NAUKA NIE POSZŁA W LAS!!!
Alina Wawrzyniak, która nieraz mówi prozą